Het was op de laatste bedevaartdag dat er werd afgesproken om op zondag 11 november de reünie te houden in Driehuis. Vele bedevaartgangers en vrijwilligers waren dus op tijd aanwezig in de Engelmunduskerk want zo’n reünie is natuurlijk een moment van elkaar weer ontmoeten. Ook voor mij was dat een bijzonder moment en de sfeer zoals ik die heb ervaren in Lourdes was direct weer aanwezig.

Om 10.30 uur begon de Eucharistieviering welke werd voorgegaan door Pastor Julius Elferink en het Liturgisch koor onder leiding van Hinke Hillige  zorgde voor de muzikale omlijsting. Ook andere belangstellenden waren aanwezig zodat er een goed gevulde kerk was. Tijdens deze dienst was er voor mij een kippenvel moment, toen wij als vrijwilligers en bedevaartgangers met een kaars in de hand, van achter uit de kerk naar het altaar liepen. Onderwijl werd het “Te Lourdes op de bergen” gezongen en tijdens het “Ave, ave, ave Maria” , gingen onze kaarsen omhoog zoals  wij dat deden tijdens de lichtprocessie in Lourdes. Even was ik weer terug.

Na de viering werden we uitgenodigd in de parochiezaal waar wij hartelijk welkom werden geheten door Ton Joosten namens het bestuur onder het genot van een kopje koffie/thee met een koekje. Het was goed om te horen dat er van de 49 deelnemers aan de bedevaart er maar drie ontbraken en dat met een geldige reden.
Ervaringen werden gedeeld en foto’s uitgewisseld en een ieder was geïnteresseerd hoe het met de ander ging. De eerste beelden en filmpjes van de reis, gemaakt door Hans Lammers en Eric Budde, werden getoond. Ook het prachtige fotoboek, gemaakt door Hans, werd aan de mensen die dit hadden besteld uitgereikt. Ondertussen werd het tijd voor een glaasje wijn, bier of frisdrank want ook dat hoort bij vieren. En opnieuw werden we verrast met nog meer beelden van  onze prachtige Lourdesreis. En als afsluiting een eenvoudige maar heerlijke lunch en het uitreiken van het door Mirjam Janssen-Schuijt zo mooi en duidelijk en met inhoud gemaakte verslag van deze Lourdesreis. Ik zal het nog menig maal gaan lezen.
Lief bestuur, bedankt voor” Weer een bijzondere ervaring” en mooie dag.
 
Ton van Kaam, bedevaartganger 2018.
 
Deze reünie heeft er toe bij gedragen dat mijn echtgenote Gré en ik ons hebben opgegeven voor de volgende Bedevaart naar Lourdes.

De foto's van de afgelopen Lourdesreis zijn te bekijken. Klik hier om naar de pagina toe te gaan.

Zondag 16 september drink ik een borrel op het terras van de Wildeman in Santpoort. Een vriend spreekt mij aan of ik komend weekend iets te doen heb? Ik vraag wat er speelt. Hij geeft aan dat zijn zoon helaas moet afhaken als vrijwilliger voor de Lourdesreis met de Santpoortgroep en of ik kan inspringen. Ik? Naar Lourdes? En aanstaande vrijdag al weg? Poe… ik moet even wat zaken op een rij zetten voor mezelf.
 
Maandagavond praat ik met Ton Joosten over de reis en hoe het er ongeveer aan toe zal gaan. Ik regel in de week e.e.a. met mijn werkgever. Ik verlies na 33 jaar mijn werk en we zijn het nog aan het afronden, we zijn er nog niet helemaal uit. Op de een of andere manier voelt het ook wel goed om 33 dienstjaren af te sluiten met een reis als vrijwilliger naar Lourdes. Even het hoofd opfrissen, even andere gesprekken, even weg van huis om er sterker uit te komen. Zou dat kunnen met de Lourdesreis?
 
Vrijdagochtend 21 september loop ik om 06.00 uur de Naaldkerk in Santpoort binnen. Veel onbekende gezichten, maar ook een paar dorpsgenoten die al een tijdje ken, zie ik in de kerkbanken zitten. We zingen voor een jarige pelgrim en gaan in de bus. We worden uitgezwaaid door familie en vrienden en ex-pelgrims. Ik ga het avontuur tegemoet. Wat gaat deze reis mij brengen?
 
In de bus op weg naar Maastricht Airport en op het vliegveld kom ik al in gesprek met pelgrims en vrijwilligers en het klikt direct. Wat een leuke mensen, dit voelt goed. De vlucht verloopt goed, en na het inchecken in het hotel vertrekken we als groep naar de openingsviering. Dat is ook het moment dat ik de eerste rolstoel voortduw. En het voelt wat onwennig. Ik ben 2 meter lang, de rolstoel bevindt zich in de buurt van m’n knieën. Het is vast een komisch gezicht, zie wat vrijwilligers lachen, maar ik voel mij er goed bij en begin te duwen. Heb gelijk goed contact met de pelgrim. Mooi om dit voor haar te doen. Ze is slecht ter been en met mij achter de rolstoel maakt ze alles mee die middag. Van de welkomstmis tot het bezoek aan de grot van Maria. Het gaat mij makkelijk af en ik zie de pelgrim genieten. En ik geniet mee.
 
De dagen die volgen worden intenser, de verhalen van de pelgrims raken mij. En het contact met de andere vrijwilligers versterkt in razend tempo. Wat een mooie groep zo. Ik heb nog steeds geen last van mijn rug en tijdens de kaarsenoptocht op zaterdagavond mag ik met het vaandel van onze groep, met op de achterkant het gemeente wapen van de Gemeente Velsen, helemaal naar voren lopen en de trap van de kerk op klimmen. Ik klim als enige helemaal door naar boven en sta op een fantastische plek uit te kijken over het immense plein, vol met pelgrims die kaarsjes vasthouden. Ave Maria zingend, zo mooi, zo indrukwekkend. Ik maak een filmpje van wat ik zie en deel dat later met de groep. Zo geef ik iedereen een klein beetje dat gevoel wat ik daarboven heb ervaren. Fijn om te horen dat dat gewaardeerd wordt. Ook mijn filmpjes van de dag vallen in de smaak. Gemaakt voor het thuisfront, maar ik deel het ook met de groep die ze vervolgens ook delen met het thuisfront. In een minuut maak je de dag mee en dat blijkt voor velen erg waardevol te zijn. Fijn om te doen dus!
 
De week zit vol met mooie momenten en de verhalen met de pelgrims worden nog intenser. Je bouwt een band met ze op, dit had ik van te voren niet kunnen bedenken. Het bezoek aan de Cité is zeker ook bijzonder. Je wordt als vrijwilliger maximaal op de proef gesteld, wat een heuvels. Ik duw een pelgrim als eerste omhoog en film vervolgens de anderen. Vrijwilligers helpen elkaar en zo komt iedereen boven voor weer een waardevolle mis. Ik voel mijn rug nog steeds niet, het gaat super.
 
Op de laatste avond wordt de week met elkaar besproken in  het hotel. Vele verhalen, een traan, een terugblik en een bulderlach. Liedjes worden gezongen, een proost klinkt her en der. Ik weet zeker dat iedereen een bijzondere week achter de rug heeft. En ik zeker. Geen moment gedacht aan het hebben van geen werk meer. Maar genoten van deze bijzonder ervaring met een fijne groep mensen. Het was fijn een ieder te helpen. Mijn rug voelt nog steeds top, totaal geen last, ik kom er sterker uit… dus dat doet Lourdes ook met je! Voor herhaling vatbaar!
 
Eric Budde

Op 20 juli was de ontmoetingsavond voor Lourdes 2018. Op deze avond ontmoeten de pelgrims en hulpkrachten elkaar voor de eerste keer. De avond werd gehouden in de parochiezaal van de Engelmunduskerk in Driehuis.

Langzaam druppelde iedereen binnen. Voor de een is het helemaal nieuw en onbekend; wat staat mij te wachten en zijn er mensen die ik misschien al ken? Voor een ander is het al bekend en een feest van herkenning. Voor iedereen was er koffie of thee met wat lekkers en de stemming zat er al snel in. Totaal waren er ongeveer 40 mensen, het was niet voor iedereen mogelijk om bij deze avond aanwezig te zijn.

Ton opende de avond en Jose stak de kaars aan die ons deze reis gaat vergezellen bij alles wat wij als groep gaan doen. We keken 2 korte filmpjes; een over het leven van Bernadette en haar ontmoetingen met Maria. Het andere filmpje ging over wat Lourdes betekent in de huidige tijd; namelijk betekenisvol ontmoeten van de ander. In dit filmpje zijn ook beelden van de Lourdesgroep Santpoort tijdens een van onze reizen te zien. Tussendoor was er tijd voor meer koffie en thee en gezelligheid.

Aan de hand van dia’s vertelde Ton hoe onze reis in elkaar zit en wat men ervan kan verwachten. Jose lichtte een tip van de sluier op over het thema van Lourdes 2018; ‘Doe wat Hij u zeggen zal’. Daarna werd nog een drankje ingeschonken en was het nog lang gezellig. Iedereen kijkt ernaar uit om op 21 september in de bus te stappen voor de bedevaart naar Lourdes en een ontmoeting met Maria.

Op vrijdag 16 februari was de jaarlijkse avond voor de vrijwilligers en de contactpersonen. Een moment om mensen te bedanken die zich het hele jaar belangeloos inzetten om oud papier te verzamelen en uit te zoeken.

Iedereen genoot van een drankje en de zoutjes en terwijl op de achtergrond de film van de Lourdesreis 2017 draaide, lichtte Ton het financieel jaarverslag toe. Jammer genoeg was ook nu de opbrengst van de kranten lager dan het jaar daarvoor. Maar € 6.952,14 is toch altijd nog een mooi resultaat en maakt nog steeds mogelijk dat er pelgrims en hulpkrachten financieel ondersteund kunnen worden om met onze Lourdesgroep af te reizen naar Lourdes.

Op deze avond hebben we afscheid genomen van Gerard van Veen als bestuurslid. Hij heeft deze taak vanaf 2010 vervuld. Marcia bedankte Gerard, voor zijn inzet en kritische vragen binnen het bestuur, niet alleen met woorden maar ook met een cadeaubon en een bos bloemen.

Het is fijn dat Gerard nog wel tot de krantenploeg blijft horen. Door een communicatiestoring liet het Chinees/Indisch buffet wat op zich wachten. Gelukkig deed dit aan de smaak niets af, het was heerlijk en iedereen heeft goed zijn best gedaan om de schalen leeg te maken.

Na een kop koffie en een bonbon kwam er een eind aan een avond die gevuld was met ‘betekenisvolle ontmoetingen.’ Het was een gezellig samenzijn.

Lieve vrijwilligers dank jullie wel voor jullie inzet van het afgelopen jaar en alvast voor het
komend jaar.

José Rustemeijer

Op de VNB-dag die op zaterdag 9 januari jl. gehouden werd kregen Jan Böhm en Frans Dorenbos voor
respectievelijk 25 en 10 jaar zich ingezet te hebben voor de VNB het waarderingsteken opgespeld.

Beide spraken eerst de volgende tekst uit: Ik aanvaard dit insigne als teken van waardering voor mijn
inzet voor pelgrims van VNB in Nederland en daarbuiten. Deze dankbaarheid mag zichtbaar aanwezig
zijn door het dragen van deze waarderingsspeld. Ik zal het insigne dragen als een waardevol symbool
en beloof me te blijven inzetten voor VNB. Zo maken we het mogelijk dat vele pelgrims komen tot
betekenisvolle ontmoetingen met anderen, met zichzelf en met God.

Vol trots hebben ze de hele dag met dit insigne opgelopen. De Lourdesgroep Santpoort is ze
uiteraard ook zeer dankbaar en hopen dat ze zich nog heel veel jaren blijven inzetten voor onze
Santpoortse groep.

Het thema van onze toekomstige Lourdesreis is: “Doe maar wat Hij u zeggen zal”.
Van vrijdag 21 t/m woensdag 26 september zullen wij wederom in Lourdes verblijven. Mocht u eens mee willen neemt u gerust contact op met één van de bestuursleden of contactpersonen.
Ook als u nog vitaal bent en eens mee wilt om een rolstoel te duwen dan bent u van harte welkom. Ton Joosten kan u alle informatie verschaffen.

Op zaterdag 11 november voerde de Stichting Aquero in `1999 opgericht om pelgrims financiële steun te geven voor een reis naar Lourdes in de Engelmunduskerk te Driehuis “De Maria Passie” op. De persoon van Maria staat centraal en allerlei zaken worden vanuit haar perspectief belicht. Daarbij wordt ook een koppeling gemaakt naar de huidige tijd.

Het was een prachtige theatervoorstelling waarbij het leven van Maria werd bezongen met hedendaagse (pop)-muziek door amateurs onder leiding van enkele professionals. We hoorden over de verkondiging door de engel/zwangerschap. Haar huwelijk met Jozef. Haar familie. Geboorte van Jezus, Het moederschap. Omgaan met de bekendheid van Jezus.

Aspecten zoals twijfel, angst en hoop. Voor je kind blijven kiezen. Meelijden. Verliezen van je kind. Rouw en verdriet. Maria als bron van kracht. Verschijningen. Geloof. Met een eenvoudig decor, een sluier voor Maria en korte verbindende teksten werden we meegenomen in het verhaal. Er werd spat zuiver gezongen en het publiek liet zich meeslepen door het geweldige spel en groeide in de overtuiging hoe belangrijk de rol is die Maria in het leven van ieder gelovige.

Het was een geweldige catechetische avond. Op een vernieuwende wijze en voor iedereen verstaanbare wijze werd Maria voor het voetlicht gebracht. De voorstelling zal nog dertien keer gespeeld worden in Nederland. We wensen de spelers en zangers daarbij veel succes en net als in Driehuis veel toeschouwers en hartverwarmend applaus.

Engelbert Wigchert