Eerste verschijning - 11 februari 1858

Bernadette (14), haar zusje Toinette (12) en een vriendinnetje Jeanne  Abadie (13) sprokkelen hout langs de oever van de Gave. Als Bernadette haar  kousen uittrekt om door het water van het molenkanaal de andere meisjes te  volgen, schrikt zij bij het horen van een geluid als van een windstoot. Als  zij een tweede, soortgelijk geluid hoort, kijkt ze onwillekeurig naar de grot  en ziet in de bovenste nis 'iets wits', een meisje met een 'mooi gelaat'.  Spontaan grijpt Bernadette naar haar Rozenkrans en knielt neer. Ze wil het  kruisteken maken, maar dat gelukt haar pas als het meisje, dat ook een  Rozenkrans draagt met een groot blinkend kruis, het haar heeft voorgedaan.

Terwijl Bernadette het Rozenhoedje bidt, ziet ze dat ook het meisje de  kralen door haar vingers laat glijden, maar zonder de lippen te bewegen. Het  'visioen' duurt ongeveer een kwartier. De andere meisjes hebben niets gezien.  Bernadette vertelt het hun, zo komt het nieuws bij moeder Soubirous terecht.

Tweede verschijning - 14  februari

Het is carnavalszondag. Een groep van drie vriendinnetjes en haar zusje  Toinette nemen na de Hoogmis Bernadette mee over de oude brug naar de  Massabielle. Na een eerste weigering heeft vader Soubirous toelating gegeven.  Bernadette heeft een flesje wijwater meegenomen. Je kunt nooit weten. Er kan  een boze macht in het spel zijn... Bernadette laat de groep knielen en samen  bidden zij de Rozenkrans. Wéér ziet Bernadette het meisje. Ze sprenkelt het  wijwater in de richting van de nis. Maar het meisje blijft en glimlacht. Na  korte tijd raakt Bernadette deze keer volkomen 'in extase'. Haar ogen staan  wijd open en ze wordt bleek als was. De andere meisjes worden bang van haar.  Ze proberen haar mee weg te krijgen, maar zij is onbeweeglijk. Dan hollen er  een paar meisjes naar de dichtbij gelegen molen van Savy. De molenaar Antoine Nicolau en zijn moeder brengen Bernadette in huis.  Daar komt zij pas tot zichzelf en vertelt dat ze 'aquero', 'het' weer gezien  heeft. 'Een mooi meisje met een Rozenkrans aan de arm'.

Derde verschijning - 18  februari

Het is heel vroeg in de morgen als Bernadette weer bij de grot knielt.  Twee dames uit de stad zijn meegegaan. Zij geven haar papier en schrijfgereedschap. Bernadette gaat de grot in en vraagt: 'Wilt U zo goed  zijn Uw naam op schrift te stellen?' Dit hebben de dames haar ingeprent. 'Dat  hoeft niet', hoort Bernadette als antwoord. En dan de wedervraag: 'wilt U zo  goed zijn om gedurende veertien dagen naar hier te komen?. Ja. Ik beloof niet  U hier in deze wereld gelukkig te maken, maar wel in de andere'. Voor het  eerst heeft Bernadette de 'welluidende en zachte' stem gehoord. De  verschijning heeft iets minder dan een half uur geduurd.

Vierde verschijning - 19  februari

Zes of zeven vrouwen, waaronder de tante van Bernadette, zijn meegegaan.  Na amper drie weesgegroeten herhaalt zich de extase. Weer ongeveer een  kwartier Een klein detail: voor de eerste keer neemt Bernadette een gewijde kaars  mee naar de grot. Zij zal ze verder elke keer meenemen tot op drie maart, de  dag van de veertiende verschijning.

Vijfde verschijning - 20  februari

De begeleidende groep is aangegroeid tot ongeveer dertig mensen. Deze  keer duurt het langer voor de extase begint. Maar daarna vertonen zich  dezelfde verschijnselen. En als ze voorbij zijn, is Bernadette meteen het  normale en eenvoudige kind van altijd. En ze wil bijna niet praten over de  verschijning. Alleen zegt ze weer beslist dat ze 'aquero', 'de witte dame',  die glimlachte en haar groette, weer heeft gezien.

Zesde verschijning - 21  februari

Deze zondagmorgen zijn zo'n honderd mensen getuige van de vervoering van  Bernadette. In de namiddag wordt zij onderworpen aan een langdurig verhoor  door de politie commissaris Jacomet. Zij is uiterst kalm en elke poging om  haar zichzelf te laten tegenspreken mislukt. Vader Soubirous laat haar  beloven niet meer naar de grot te gaan.

Zevende verschijning - 23  februari

Als Bernadette in de namiddag van de 22ste naar school wil gaan, is het  alsof een onzichtbare macht haar tegenhoudt en haar de weg doet inslaan naar  de Massabielle. Maar de verschijning komt niet. In de biechtstoel zegt  kapelaan Pomian tegen Bernadette, dat men niet het recht heeft haar de gang  naar de grot te beletten. Vader Soubirous trekt zijn verbod in. De volgende  dag zijn er zeker weer honderd getuigen, onder wie dokter Dozous en  verschillende vooraanstaande mannen uit het stadje .De extase, waarin Bernadette de indruk maakt met iemand een gesprek te  voeren, duurt een uur. Waarschijnlijk heeft deze keer Bernadette het gebed geleerd  ' voor haar alleen', dat zij heel haar leven zal blijven bidden.

Achtste verschijning - 24  februari

Twee á driehonderd man is bij de grot samengestroomd. Nadat Bernadette  haar eerste tientje gebeden heeft, raakt zij weer in extase. Ze loopt ook in  de grot op en neer. Op een bepaald ogenblik kijkt ze bedroefd. Ze heeft het  meisje horen zeggen: 'boetvaardigheid' en 'bid God voor de bekering van de  zondaars'. Ook hoorde zij haar vragen dat ze de grond zou kussen, wat ze ook  inderdaad heeft gedaan.

Negende verschijning - 25  februari

Weer is de omgeving van de grot propvol mensen. Zo uiterlijk te  constateren is Bernadettes houding gedurende deze verschijning vreemd. Ze  gaat drinken aan de Gave, kruipt in de holte van de grot, begint met haar  handen in de grond te woelen, wast zich met modderig water dat daar blijkbaar  opborrelt, slurpt er ook van en eet van een plant, die daar groeit. 'Ga  drinken en U wassen aan de bron. Eet van het kruid dat U daar vindt', heeft  ze het meisje in de nis horen zeggen. Dezelfde dag ondergaat Bernadette een  verhoor bij de procureur des keizers, zonder enig succes voor de procureur.

Tiende verschijning - 27  februari

Na een dag zonder verschijning herhaalt zich ten aanschouwen van honderden het tafereel van het drinken aan de inmiddels sterker borrelende bron en het eten van het kruid.

Elfde verschijning - 28  februari

Een nog grotere menigte dan de vorige dag (1150 mensen) is Bernadette  naar de grot gevolgd. Ook de commandant van de gendarmerie uit Tarbes is er  met zijn secretaris. Deze was onder de indruk en zegt dat de verschijning  vrij lang geduurd heeft. 's Middags volgt weer een verhoor bij de procureur,  de commissaris en de rechter van instructie. Ook de directeur van de  middelbare school komt haar privé ondervragen. Hij denkt dat ze aan  catalepsie lijdt, maar na het gesprek is hij overtuigd dat ze echt iets ziet.

Twaalfde verschijning - 1  maart

Er zijn 1500 personen aanwezig, door de politie geteld. Bernadette ziet  het meisje weer dat haar attent maakt op het feit dat zij niet haar eigen  Rozenkrans in de hand houdt, maar die van een ziek vriendinnetje. Opnieuw  drinkt en wast ze zich aan de bron.

Dertiende verschijning - 2  maart

Er zijn 1650 toeschouwers. Bernadette hoort het verzoek: 'ga aan de  priesters zeggen hier een kapel te bouwen, ik wil dat men hier in processie  naartoe komt'. Pastoor Peyramale ontvangt haar zo brutaal dat ze alleen over  de processie praat en de kapel vergeet. Vol schrik gaat ze 's avonds terug en  doet de aanvulling van haar boodschap aan de pastoor en drie kapelaans. De  pastoor zegt dat ze eerst maar eens de naam moet vragen aan de Dame.

Veertiende verschijning -  3 maart

Er zijn in alle vroegte tussen de 3000 en 4000 mensen bij de grot, maar  er gebeurt niets. 's Middags gaat Bernadette terug en nu ziet ze in  tegenwoordigheid van honderd mensen, het meisje. Bernadette bezoekt de  pastoor, die opnieuw aandringt dat ze de naam van het meisje zal vragen.

Vijftiende verschijning -  4 maart

Het is marktdag in Lourdes. De laatste dag van de veertien waarover het  ging bij de derde verschijning. Er is veel volk van buiten. Twintigduizend  mensen trekken naar de grot. De politiemacht in het Pyreneeën stadje, met  versterking van de buurtdorpen, heeft er de handen aan vol. Drie kwartier  blijft Bernadette in vervoering bij de grot. Weer volgt een bezoek aan de  pastoor. De Dame heeft alleen geglimlacht toen Bernadette haar naam vroeg.  Maar ze wil nog steeds de kapel. Weer dringt Peyramale aan om haar naam te  vragen.

Nu volgt een onderbreking in de verschijningen die twintig dagen duurt,  tijdens welke Bernadette niet naar de grot gaat. Zij voelt deze  onweerstaanbare kracht niet die haar uitnodigt. Voor haar is het een welkome  pauze waarin zij haar rust terugvindt; zij gaat naar school en bereidt zich  voor op de Eerste Communie.

Zestiende verschijning -  25 maart

Maria boodschap. Drie weken is Bernadette niet meer naar de grot geweest.  Maar in de nacht van 24 op 25 maart voelt zij weer die onverklaarbare drang  naar de nis in de Massabielle. Het is vijf uur in de morgen, als zij met  enkele familieleden op weg gaat. Er zijn al een paar tientallen mensen, onder  andere de commissaris. Onmiddellijk ziet Bernadette 'het meisje'. Zij raakt  bijna een uur lang in vervoering. Vier keer vraagt zij het meisje haar naam.  Nu komt ook het antwoord: 'Que soy era immaculada Councepciou', 'ik ben de  Onbevlekte Ontvangenis'.

Bernadette begrijpt het niet, ook niet na een bezoek bij de pastoor. Pas  's middags, in een gesprek met meneer Estrade, een geletterd man, begint ze  te beseffen dat het tóch de Heilige Maagd moest zijn. Nu volgt opnieuw een onderbreking in de verschijningen die ongeveer  veertig dagen duurt.

Zeventiende verschijning -  7 april

Omdat Bernadette daags tevoren te biechten is geweest, verwacht men dat  ze naar de grot zal gaan. Het blijkt waar te zijn. Zoals gewoonlijk draagt  zij een brandende kaars in de linkerhand, met haar rechter beschermt zij de  vlam tegen de wind. In de extase die volgt, beroert de vlam haar vingers,  tien minuten lang. Dr. Dozous, die er bij staat, kan geen enkele brandwond constateren en hij gelooft ook dat Bernadette echt iets ziet. Dan volgt de langste onderbreking in het verloop van de verschijningen.

Achttiende en laatste  verschijning - 16 juli

Op het feest van Onze Lieve Vrouwe van de berg Karmel voelt Bernadette  zich gedwongen nog eens naar de grot te gaan. Ze gaat 's avonds om acht uur.  De autoriteiten hebben intussen (naar een decreet van 10 juni) de grot  afgesloten en er schuttingen rondom laten aanbrengen. Bernadette knielt op de  andere oever van de Gave, in de weide van Ribère. Gedurende korte tijd raakt  ze in vervoering, net als enkele maanden geleden. Als haar daarna gevraagd  wordt of de Heilige Maagd iets gezegd heeft, antwoord zij 'niets', maar  tevens zegt ze dat ze haar nog nooit zo mooi heeft gezien.

En nadien neemt zij de gewone lijn van haar leven weer op, haar groei in  het geloof, die voor haar geheel bestaat in de trouw van elke dag.