Genezingen en wonderen
In 1859 werd professor Vergez, van de faculteit van geneeskunde van Montpellier, belast met de controle van de genezingen. Zeven genezingen werden op die manier in 1862 gehomologeerd en dienen als argument voor de erkenning van de verschijningen door Mgr. Laurence.
In 1905 vraagt Paus Pius X dat de meest spectaculaire genezingen worden onderworpen aan een normaal onderzoek. Het Bureau van de medische vaststellingen wordt daarvoor opgericht. Het begrip “medisch bureau” heeft twee betekenissen. Het verwijst naar een plaats in het Heiligdom, waar twee mensen vast werken, waarvan één arts is. Deze ontvangt de verklaringen en, begint een kritisch werk volgens de traditionele criteria, zoals ze werden vastgelegd in de 18e eeuw door kardinaal Lambertini, de latere Raus Benedictus XIV, voor de processen van zaligverklaring.
Blijkt het geval serieus, dan organiseert de dokter een “medisch bureau” in de eigenlijke betekenis, waaraan alle dokters, die in Lourdes aanwezig zijn, kunnen deelnemen, ongeacht hun religieuze overtuigingen.
Wordt door de arts en door het “medisch bureau” een gunstig oordeel uitgesproken, dan wordt het dossier overgedragen aan het Internationaal Medisch Comité van Lourdes. Dat comité bestaat uit een twintigtal leden, allemaal specialisten op hun eigen domein. Dat comité bestaat sinds 1947. Mgr. Théas stond er op in 1954 dat dit comité een internationale dimensie zou hebben.
Het comité wordt tegelijkertijd voorgezeten door de bisschop van Tarbes en Lourdes en door een van de leden, die door de bisschop voor een beperkte maar hernieuwbare periode is aangeduid. De permanente arts van Lourdes is secretaris van het comité.
Het comité bestudeert het geval op het dossier. Een of meer leden zijn belast met een diepgaande studie, onder andere door te zoeken wat er over aanverwante zaken is gepubliceerd in de medische literatuur uit de hele wereld. Zij die met het dossier zijn belast, kunnen collega’s buitenstaanders raadplegen. Gewoonlijk wordt de genezene zelf niet opgeroepen.
Het comité komt één keer per jaar, tijdens de herfst, bijeen. Het onderzoekt de lopende dossiers.
Wanneer alle elementen zijn verzameld (dat kan soms lang duren), verklaart of weigert het comité per stemming te bevestigen dat de
genezing onverklaard is in de huidige stand van de wetenschap. Een twee derde meerderheid is vereist om een stemming als bevestigend te erkennen.
De medische bevestiging wordt overgemaakt aan de bisschop van de genezen persoon. De bisschop werd vanzelfsprekend op de hoogte gebracht van de lopende procedure. Indien een positieve uitslag waarschijnlijk lijkt, wordt hem aangeraden bij voorbaat al een klein plaatselijk medisch comité samen te stellen, dat dan op het gepaste moment kennis kan nemen van de besluiten van het comité.
In functie van andere bevestigende elementen beslist of weigert de bisschop het ‘miraculeuze’ karakter van de genezing te erkennen.
De huidige houding van de artsen is zeer respectvol tegenover het Leergezag van de Kerk. Als christenen weten zij dat een wonder iets van een geestelijke orde is. Zij willen daarover niet oordelen. Daarenboven is het voor een moderne geest moeilijk om zeggen dat een realiteit, om het even welke, “onverklaarbaar” is. Men kan alleen zeggen dat iets tot op vandaag “onverklaard” is.
Jacques bisschop
17 maart 2003
In 1905 vraagt Paus Pius X dat de meest spectaculaire genezingen worden onderworpen aan een normaal onderzoek. Het Bureau van de medische vaststellingen wordt daarvoor opgericht. Het begrip “medisch bureau” heeft twee betekenissen. Het verwijst naar een plaats in het Heiligdom, waar twee mensen vast werken, waarvan één arts is. Deze ontvangt de verklaringen en, begint een kritisch werk volgens de traditionele criteria, zoals ze werden vastgelegd in de 18e eeuw door kardinaal Lambertini, de latere Raus Benedictus XIV, voor de processen van zaligverklaring.
Blijkt het geval serieus, dan organiseert de dokter een “medisch bureau” in de eigenlijke betekenis, waaraan alle dokters, die in Lourdes aanwezig zijn, kunnen deelnemen, ongeacht hun religieuze overtuigingen.
Wordt door de arts en door het “medisch bureau” een gunstig oordeel uitgesproken, dan wordt het dossier overgedragen aan het Internationaal Medisch Comité van Lourdes. Dat comité bestaat uit een twintigtal leden, allemaal specialisten op hun eigen domein. Dat comité bestaat sinds 1947. Mgr. Théas stond er op in 1954 dat dit comité een internationale dimensie zou hebben.
Het comité wordt tegelijkertijd voorgezeten door de bisschop van Tarbes en Lourdes en door een van de leden, die door de bisschop voor een beperkte maar hernieuwbare periode is aangeduid. De permanente arts van Lourdes is secretaris van het comité.
Het comité bestudeert het geval op het dossier. Een of meer leden zijn belast met een diepgaande studie, onder andere door te zoeken wat er over aanverwante zaken is gepubliceerd in de medische literatuur uit de hele wereld. Zij die met het dossier zijn belast, kunnen collega’s buitenstaanders raadplegen. Gewoonlijk wordt de genezene zelf niet opgeroepen.
Het comité komt één keer per jaar, tijdens de herfst, bijeen. Het onderzoekt de lopende dossiers.
Wanneer alle elementen zijn verzameld (dat kan soms lang duren), verklaart of weigert het comité per stemming te bevestigen dat de
genezing onverklaard is in de huidige stand van de wetenschap. Een twee derde meerderheid is vereist om een stemming als bevestigend te erkennen.
De medische bevestiging wordt overgemaakt aan de bisschop van de genezen persoon. De bisschop werd vanzelfsprekend op de hoogte gebracht van de lopende procedure. Indien een positieve uitslag waarschijnlijk lijkt, wordt hem aangeraden bij voorbaat al een klein plaatselijk medisch comité samen te stellen, dat dan op het gepaste moment kennis kan nemen van de besluiten van het comité.
In functie van andere bevestigende elementen beslist of weigert de bisschop het ‘miraculeuze’ karakter van de genezing te erkennen.
De huidige houding van de artsen is zeer respectvol tegenover het Leergezag van de Kerk. Als christenen weten zij dat een wonder iets van een geestelijke orde is. Zij willen daarover niet oordelen. Daarenboven is het voor een moderne geest moeilijk om zeggen dat een realiteit, om het even welke, “onverklaarbaar” is. Men kan alleen zeggen dat iets tot op vandaag “onverklaard” is.
Jacques bisschop
17 maart 2003