Het verslag en de foto's van onze afgelopen Lourdesreis zijn te bewonderen. Klik hier voor het verslag en klik hier voor de foto's

Het is donderdag 4 april 2019 als om 20.00 uur de parochiezaal van de Engelmunduskerk in Driehuis volstroomt. Er wordt gezoend en handen geschud, want voor de meeste van de ongeveer 60 aanwezigen is het een ware reünie. We zijn een half jaar geleden nog in Lourdes geweest.
 
Na de koffie met wat lekkers wordt een film over het leven van Bernadette gedraaid en foto’s getoond van de bedevaarten van de afgelopen jaren met de Lourdesgroep Santpoort.
 
De stemming zit er al snel goed in. Dat komt niet alleen door het lekkere glaasje sap, wijn of bier, maar vooral als Ton Joosten de kamerindeling bekend maakt. Dat kan nog wat worden! Maar … nog een paar weken en dan zien we elkaar weer op dinsdag 7 mei in alle vroegte bij de Naaldkerk in Santpoort-Noord en gaan we er een fantastische week van maken.
Ik heb er in ieder geval ontzettend veel zin in. Tot snel.
 
Sandra Eriks-Mynett

Deze bijeenkomst werd vanaf 17.00 uur gehouden in de parochiezaal van de R.K. Engelmunduskerk te Driehuis.
 
Ton Joosten verwelkomde een ieder en hield een openingswoord.
Daarna besprak hij het overzicht van de financiën van de Stichting Lourdesgroep Santpoort 2018.
Met tevens de opbrengsten van de kranteninzameling. In 2018 werd er 102.896 kilo bij elkaar gebracht en dit was goed voor € 6.795,36
Een prachtig resultaat.
 
Na deze uitleg richtte Ton het woord aan Dini Bijl, die sinds 2001 veel voor de Lourdesgroep Santpoort
gedaan heeft en nu afscheid nam.
Als dank kreeg zij een mooie bos bloemen en een VVV cadeaubon en uiteraard een welverdiend applaus!
 
Tijdens deze bijeenkomst toonde Hans Lammers zijn prachtige foto’s en filmpjes in een prachtige presentatie, gemaakt tijdens ons
bezoek aan Lourdes in september 2018.
 
Nadat Engelbert Wigchert een kort gebed gehouden had, gingen wij eten van  een heerlijk buffet.
Bami en Nasi met toebehoren, bereidt en gebracht door Chinees-Indisch restaurant “Manor”.
 
Na de koffie met chocolade, hield Ton een afsluitend afscheidswoordje en ging een ieder rond 20.15 uur
naar huis.
 
Het was een super gezellige avond en fijn om elkaar weer eens te zien!

Nico van der Veldt

“Zalig die arm zijn”. Is de verkorte versie van het pastorale thema dat voor 2019 is vastgesteld. Deze tekst komt rechtstreeks uit de zogeheten Bergrede in het evangelie van Matteüs. Het is precies 175 jaar geleden dat Bernadette werd geboren en het is 140 jaar geleden dat zij overleed. Ook onze groep zal daar aandacht aan besteden het komende jaar. Van 7 t/m 12 mei zullen wij in Lourdes verblijven. Wilt u eens met ons mee? Neem gerust contact op met één van onze bestuursleden of contactpersonen.

Zaterdag 12 januari was er wederom een VNB-dag georganiseerd in De Flint in Amersfoort. Een gezellige dag met vele honderden vrijwilligers en pelgrims. De dag begon met een mooie eucharistieviering waarin de voorganger Mgr. van den Hout, Bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden was. Daarna kregen Marcia Neve en To Koopen het waarderingsteken opgespeld voor respectievelijk 10 en 25 jaar zich inzet voor onze Lourdesgroep Santpoort. Met vele anderen spraken ze de volgende tekst uit: “Ik aanvaard dit insigne als teken van waardering voor mijn inzet voor pelgrims van VNB in Nederland en daarbuiten. Deze dankbaarheid mag zichtbaar aanwezig zijn door het dragen van deze waarderingsspeld. Ik zal het insigne dragen als een waardevol symbool en beloof me te blijven inzetten voor VNB. Zo maken we het mogelijk dat vele pelgrims komen tot betekenisvolle ontmoetingen met anderen, met zichzelf en met God”.

Daarna werd er heerlijk koffie gedronken en stond er een fantastisch lunch voor ons klaar.

In het middag programma werd er door Thomas Quartier, monnik, pelgrim en theoloog stilgestaan bij het pelgrimeren in deze tijd. Na afloop van deze lezing was de conclusie dat we schouder aan schouder de toekomst ingaan en dat het veel waard is om samen met vrijwilligers, deelnemers en partners “betekenisvolle reizen” te blijven organiseren waarbij de zorgcomponenten en de menselijke waardigheid belangrijke uitgangspunten zijn.

Het was op de laatste bedevaartdag dat er werd afgesproken om op zondag 11 november de reünie te houden in Driehuis. Vele bedevaartgangers en vrijwilligers waren dus op tijd aanwezig in de Engelmunduskerk want zo’n reünie is natuurlijk een moment van elkaar weer ontmoeten. Ook voor mij was dat een bijzonder moment en de sfeer zoals ik die heb ervaren in Lourdes was direct weer aanwezig.

Om 10.30 uur begon de Eucharistieviering welke werd voorgegaan door Pastor Julius Elferink en het Liturgisch koor onder leiding van Hinke Hillige  zorgde voor de muzikale omlijsting. Ook andere belangstellenden waren aanwezig zodat er een goed gevulde kerk was. Tijdens deze dienst was er voor mij een kippenvel moment, toen wij als vrijwilligers en bedevaartgangers met een kaars in de hand, van achter uit de kerk naar het altaar liepen. Onderwijl werd het “Te Lourdes op de bergen” gezongen en tijdens het “Ave, ave, ave Maria” , gingen onze kaarsen omhoog zoals  wij dat deden tijdens de lichtprocessie in Lourdes. Even was ik weer terug.

Na de viering werden we uitgenodigd in de parochiezaal waar wij hartelijk welkom werden geheten door Ton Joosten namens het bestuur onder het genot van een kopje koffie/thee met een koekje. Het was goed om te horen dat er van de 49 deelnemers aan de bedevaart er maar drie ontbraken en dat met een geldige reden.
Ervaringen werden gedeeld en foto’s uitgewisseld en een ieder was geïnteresseerd hoe het met de ander ging. De eerste beelden en filmpjes van de reis, gemaakt door Hans Lammers en Eric Budde, werden getoond. Ook het prachtige fotoboek, gemaakt door Hans, werd aan de mensen die dit hadden besteld uitgereikt. Ondertussen werd het tijd voor een glaasje wijn, bier of frisdrank want ook dat hoort bij vieren. En opnieuw werden we verrast met nog meer beelden van  onze prachtige Lourdesreis. En als afsluiting een eenvoudige maar heerlijke lunch en het uitreiken van het door Mirjam Janssen-Schuijt zo mooi en duidelijk en met inhoud gemaakte verslag van deze Lourdesreis. Ik zal het nog menig maal gaan lezen.
Lief bestuur, bedankt voor” Weer een bijzondere ervaring” en mooie dag.
 
Ton van Kaam, bedevaartganger 2018.
 
Deze reünie heeft er toe bij gedragen dat mijn echtgenote Gré en ik ons hebben opgegeven voor de volgende Bedevaart naar Lourdes.

De foto's van de afgelopen Lourdesreis zijn te bekijken. Klik hier om naar de pagina toe te gaan.

Zondag 16 september drink ik een borrel op het terras van de Wildeman in Santpoort. Een vriend spreekt mij aan of ik komend weekend iets te doen heb? Ik vraag wat er speelt. Hij geeft aan dat zijn zoon helaas moet afhaken als vrijwilliger voor de Lourdesreis met de Santpoortgroep en of ik kan inspringen. Ik? Naar Lourdes? En aanstaande vrijdag al weg? Poe… ik moet even wat zaken op een rij zetten voor mezelf.
 
Maandagavond praat ik met Ton Joosten over de reis en hoe het er ongeveer aan toe zal gaan. Ik regel in de week e.e.a. met mijn werkgever. Ik verlies na 33 jaar mijn werk en we zijn het nog aan het afronden, we zijn er nog niet helemaal uit. Op de een of andere manier voelt het ook wel goed om 33 dienstjaren af te sluiten met een reis als vrijwilliger naar Lourdes. Even het hoofd opfrissen, even andere gesprekken, even weg van huis om er sterker uit te komen. Zou dat kunnen met de Lourdesreis?
 
Vrijdagochtend 21 september loop ik om 06.00 uur de Naaldkerk in Santpoort binnen. Veel onbekende gezichten, maar ook een paar dorpsgenoten die al een tijdje ken, zie ik in de kerkbanken zitten. We zingen voor een jarige pelgrim en gaan in de bus. We worden uitgezwaaid door familie en vrienden en ex-pelgrims. Ik ga het avontuur tegemoet. Wat gaat deze reis mij brengen?
 
In de bus op weg naar Maastricht Airport en op het vliegveld kom ik al in gesprek met pelgrims en vrijwilligers en het klikt direct. Wat een leuke mensen, dit voelt goed. De vlucht verloopt goed, en na het inchecken in het hotel vertrekken we als groep naar de openingsviering. Dat is ook het moment dat ik de eerste rolstoel voortduw. En het voelt wat onwennig. Ik ben 2 meter lang, de rolstoel bevindt zich in de buurt van m’n knieën. Het is vast een komisch gezicht, zie wat vrijwilligers lachen, maar ik voel mij er goed bij en begin te duwen. Heb gelijk goed contact met de pelgrim. Mooi om dit voor haar te doen. Ze is slecht ter been en met mij achter de rolstoel maakt ze alles mee die middag. Van de welkomstmis tot het bezoek aan de grot van Maria. Het gaat mij makkelijk af en ik zie de pelgrim genieten. En ik geniet mee.
 
De dagen die volgen worden intenser, de verhalen van de pelgrims raken mij. En het contact met de andere vrijwilligers versterkt in razend tempo. Wat een mooie groep zo. Ik heb nog steeds geen last van mijn rug en tijdens de kaarsenoptocht op zaterdagavond mag ik met het vaandel van onze groep, met op de achterkant het gemeente wapen van de Gemeente Velsen, helemaal naar voren lopen en de trap van de kerk op klimmen. Ik klim als enige helemaal door naar boven en sta op een fantastische plek uit te kijken over het immense plein, vol met pelgrims die kaarsjes vasthouden. Ave Maria zingend, zo mooi, zo indrukwekkend. Ik maak een filmpje van wat ik zie en deel dat later met de groep. Zo geef ik iedereen een klein beetje dat gevoel wat ik daarboven heb ervaren. Fijn om te horen dat dat gewaardeerd wordt. Ook mijn filmpjes van de dag vallen in de smaak. Gemaakt voor het thuisfront, maar ik deel het ook met de groep die ze vervolgens ook delen met het thuisfront. In een minuut maak je de dag mee en dat blijkt voor velen erg waardevol te zijn. Fijn om te doen dus!
 
De week zit vol met mooie momenten en de verhalen met de pelgrims worden nog intenser. Je bouwt een band met ze op, dit had ik van te voren niet kunnen bedenken. Het bezoek aan de Cité is zeker ook bijzonder. Je wordt als vrijwilliger maximaal op de proef gesteld, wat een heuvels. Ik duw een pelgrim als eerste omhoog en film vervolgens de anderen. Vrijwilligers helpen elkaar en zo komt iedereen boven voor weer een waardevolle mis. Ik voel mijn rug nog steeds niet, het gaat super.
 
Op de laatste avond wordt de week met elkaar besproken in  het hotel. Vele verhalen, een traan, een terugblik en een bulderlach. Liedjes worden gezongen, een proost klinkt her en der. Ik weet zeker dat iedereen een bijzondere week achter de rug heeft. En ik zeker. Geen moment gedacht aan het hebben van geen werk meer. Maar genoten van deze bijzonder ervaring met een fijne groep mensen. Het was fijn een ieder te helpen. Mijn rug voelt nog steeds top, totaal geen last, ik kom er sterker uit… dus dat doet Lourdes ook met je! Voor herhaling vatbaar!
 
Eric Budde