Verslag Lourdes bedevaart 2013
Wat bracht mij naar Lourdes?
Een paar jaar geleden vroeg Ton Joosten mij of ik een keer mee zou willen als begeleider naar Lourdes. “Dat lijkt me echt iets voor jou”, zei hij. En dat is ook zo. Ik kom oorspronkelijk uit de zorg en mee gaan als vrijwilliger om mensen een fijne week te bezorgen leek mij dan ook een mooie uitdaging. Maar aangezien ik druk bezig was met een studie Chinese Geneeskunde en de examens altijd in juni plaats vinden, kon ik er in die tijd niet even een weekje tussenuit. Inmiddels afgestudeerd en dus in wat rustiger vaarwater, hoefde ik er dan ook niet lang over na te denken toen Ton mij begin dit jaar weer vroeg of ik mee wilde.
Wat me te wachten stond, daar had ik nog geen idee van, maar als ik de verhalen van mijn (oud)collega’s Hans, Frans en Mart mocht geloven, kon ik rekenen op een geweldige ervaring. En die wilde ik natuurlijk een keer beleven.
Een paar jaar geleden vroeg Ton Joosten mij of ik een keer mee zou willen als begeleider naar Lourdes. “Dat lijkt me echt iets voor jou”, zei hij. En dat is ook zo. Ik kom oorspronkelijk uit de zorg en mee gaan als vrijwilliger om mensen een fijne week te bezorgen leek mij dan ook een mooie uitdaging. Maar aangezien ik druk bezig was met een studie Chinese Geneeskunde en de examens altijd in juni plaats vinden, kon ik er in die tijd niet even een weekje tussenuit. Inmiddels afgestudeerd en dus in wat rustiger vaarwater, hoefde ik er dan ook niet lang over na te denken toen Ton mij begin dit jaar weer vroeg of ik mee wilde.
Wat me te wachten stond, daar had ik nog geen idee van, maar als ik de verhalen van mijn (oud)collega’s Hans, Frans en Mart mocht geloven, kon ik rekenen op een geweldige ervaring. En die wilde ik natuurlijk een keer beleven.
De vrijwilligersavond
Maandagavond 25 februari kwamen het bestuur en alle vrijwilligers bij elkaar in de Pieterkerk in de Zuiderkruisstraat te IJmuiden voor een (hernieuwde) kennismaking en een gezellig samenzijn. Behalve de hiervoor genoemde collega’s kende ik niemand en ik kon me op dat moment niet voorstellen dat ik de namen van alle aanwezigen ooit zou weten. Ton vertelde ons, onder het genot van een kopje thee of koffie, wat we allemaal van de reis naar Lourdes konden verwachten. Met een hoofd vol informatie ging ik die avond terug naar huis.
Een gezellig samenzijn
Op vrijdagavond 5 april kwamen we nogmaals bijeen, maar deze keer in Driehuis, in de Engelmundusparochie voor de ontmoetingsavond maar nu waren ook alle pelgrims aanwezig. De film over het leven van Bernadette werd vertoond en er werden heel wat ervaringen uitgewisseld en verhalen verteld door de mensen die al vaker mee waren geweest. Een bezoek aan Lourdes is iets dat je een keer mee moet meemaken, ervaren. Wat of waarin je gelooft, is niet het belangrijkste, maar hoe je het met elkaar beleeft! En dat heb ik mogen meemaken met een fantastische groep mensen die ik, op een enkeling na, geen van allen kende.
Wilt u weten hoe ik deze week heb beleefd? Lees dan mijn verhaal van de “Poort naar het geloof “
Maandagavond 25 februari kwamen het bestuur en alle vrijwilligers bij elkaar in de Pieterkerk in de Zuiderkruisstraat te IJmuiden voor een (hernieuwde) kennismaking en een gezellig samenzijn. Behalve de hiervoor genoemde collega’s kende ik niemand en ik kon me op dat moment niet voorstellen dat ik de namen van alle aanwezigen ooit zou weten. Ton vertelde ons, onder het genot van een kopje thee of koffie, wat we allemaal van de reis naar Lourdes konden verwachten. Met een hoofd vol informatie ging ik die avond terug naar huis.
Een gezellig samenzijn
Op vrijdagavond 5 april kwamen we nogmaals bijeen, maar deze keer in Driehuis, in de Engelmundusparochie voor de ontmoetingsavond maar nu waren ook alle pelgrims aanwezig. De film over het leven van Bernadette werd vertoond en er werden heel wat ervaringen uitgewisseld en verhalen verteld door de mensen die al vaker mee waren geweest. Een bezoek aan Lourdes is iets dat je een keer mee moet meemaken, ervaren. Wat of waarin je gelooft, is niet het belangrijkste, maar hoe je het met elkaar beleeft! En dat heb ik mogen meemaken met een fantastische groep mensen die ik, op een enkeling na, geen van allen kende.
Wilt u weten hoe ik deze week heb beleefd? Lees dan mijn verhaal van de “Poort naar het geloof “
Zaterdag 18 mei 2013 Vertrek naar Lourdes
Al voor 07.00 uur ben ik uit bed en stap onder de douche. Vandaag is het de dag dat ik met de Lourdesgroep Santpoort afreis naar de voet van de Pyreneeën. Ik check nog één keer mijn koffer of alles wat ik nodig heb er in zit. De zomerkleding kan thuis blijven want het is koud. Veel te koud voor de tijd van het jaar. Niet alleen in Nederland maar in heel Europa, dus ook in Lourdes. Ik neem wel lange broeken en warme truien mee en niet te vergeten mijn regenpak en daar zal ik nog veel plezier van hebben de komende dagen.
Met mijn koffer in de auto, mijn rugzak en paspoort bij de hand, brengt Piet (mijn man) me naar Santpoort, naar “De Naald.” We zijn niet de eersten. Voor de kerk is het al een drukte vanjewelste. Er worden driftig handen geschud en de nodige zoenen uitgedeeld. In de kerk staat koffie en thee klaar en buiten deelt Ton weer de groene keycords met naamkaartjes uit, om ook dit jaar weer goed herkenbaar te zijn voor elkaar. Een keer het koord vergeten om te doen … daar staat bijna de doodstraf op!
We laten de koffers buiten staan en verzamelen in de kerk waar Ton Joosten ons verwelkomt en de wens uitspreekt dat we een geweldige week zullen hebben met elkaar, ondanks het slechte weer, want dat mag de pret niet drukken. José Joosten leest vervolgens een gebed voor de thuisblijvers voor. Willy Spaans, onze hotelpastor, spreekt het reisgebed uit. Eindelijk is het zover. De koffers, voorzien van het groene lintje (prima herkenningsteken), worden in de bus geladen en het is tijd om afscheid te nemen van familie en vrienden die zijn meegekomen om ons uit te zwaaien. Met een bus vol pelgrims vertrekken we even over half elf, richting Eindhoven. In de bus maak ik voor het eerst kennis met mijn kamergenoot, Loes van Galen en al snel blijkt dat we veel gemeen hebben en het voelt als een vriendschap die al jaren bestaat.
Goede keuze Ton, om ons bij elkaar te zetten! In de bus leest Willy een brief van Mariëtte Brekelmans voor, die iedereen een heel fijne bedevaart wenst. Ondertussen doen de zakken snoep en koek de nodige rondjes door de bus. De sfeer is ontspannen en gezellig en iedereen heeft zin om aan het “Lourdesavontuur” te beginnen. Om de feestvreugde nog wat te verhogen verblijdt Nel Heeremans ons met een gedicht genaamd: “Het Paradijs”. Een grappig verhaal over de eerste mens.
De vlucht vanuit Eindhoven is kort maar heftig. Net nadat alle drankjes zijn ingeschonken, krijgen we te maken met een behoorlijke turbulentie. De gevolgen zijn te raden. Gelukkig blijft het meeste vocht in de kopjes, al is dat best een hele toer.
Na aankomst op het vliegveld Tarbes zijn de koffers goed herkenbaar aan de mooie labels en groene strikjes. Alles en iedereen in de bus en op naar het hotel. In een kwartiertje zijn we er en kunnen we even acclimatiseren op onze kamer, maar niet te lang, want om 19.00 uur gaan we aan tafel. De maaltijd is een race tegen de klok, maar dat moet want om 20.15 uur vertrekken we in de regen naar de Heiligdommen. Naar de Kapel van Cosmos en Damianus, voor de openingsviering.
Wat goed dat er poncho’s zijn voor de mensen die in de rolstoelen zitten.
Al voor 07.00 uur ben ik uit bed en stap onder de douche. Vandaag is het de dag dat ik met de Lourdesgroep Santpoort afreis naar de voet van de Pyreneeën. Ik check nog één keer mijn koffer of alles wat ik nodig heb er in zit. De zomerkleding kan thuis blijven want het is koud. Veel te koud voor de tijd van het jaar. Niet alleen in Nederland maar in heel Europa, dus ook in Lourdes. Ik neem wel lange broeken en warme truien mee en niet te vergeten mijn regenpak en daar zal ik nog veel plezier van hebben de komende dagen.
Met mijn koffer in de auto, mijn rugzak en paspoort bij de hand, brengt Piet (mijn man) me naar Santpoort, naar “De Naald.” We zijn niet de eersten. Voor de kerk is het al een drukte vanjewelste. Er worden driftig handen geschud en de nodige zoenen uitgedeeld. In de kerk staat koffie en thee klaar en buiten deelt Ton weer de groene keycords met naamkaartjes uit, om ook dit jaar weer goed herkenbaar te zijn voor elkaar. Een keer het koord vergeten om te doen … daar staat bijna de doodstraf op!
We laten de koffers buiten staan en verzamelen in de kerk waar Ton Joosten ons verwelkomt en de wens uitspreekt dat we een geweldige week zullen hebben met elkaar, ondanks het slechte weer, want dat mag de pret niet drukken. José Joosten leest vervolgens een gebed voor de thuisblijvers voor. Willy Spaans, onze hotelpastor, spreekt het reisgebed uit. Eindelijk is het zover. De koffers, voorzien van het groene lintje (prima herkenningsteken), worden in de bus geladen en het is tijd om afscheid te nemen van familie en vrienden die zijn meegekomen om ons uit te zwaaien. Met een bus vol pelgrims vertrekken we even over half elf, richting Eindhoven. In de bus maak ik voor het eerst kennis met mijn kamergenoot, Loes van Galen en al snel blijkt dat we veel gemeen hebben en het voelt als een vriendschap die al jaren bestaat.
Goede keuze Ton, om ons bij elkaar te zetten! In de bus leest Willy een brief van Mariëtte Brekelmans voor, die iedereen een heel fijne bedevaart wenst. Ondertussen doen de zakken snoep en koek de nodige rondjes door de bus. De sfeer is ontspannen en gezellig en iedereen heeft zin om aan het “Lourdesavontuur” te beginnen. Om de feestvreugde nog wat te verhogen verblijdt Nel Heeremans ons met een gedicht genaamd: “Het Paradijs”. Een grappig verhaal over de eerste mens.
De vlucht vanuit Eindhoven is kort maar heftig. Net nadat alle drankjes zijn ingeschonken, krijgen we te maken met een behoorlijke turbulentie. De gevolgen zijn te raden. Gelukkig blijft het meeste vocht in de kopjes, al is dat best een hele toer.
Na aankomst op het vliegveld Tarbes zijn de koffers goed herkenbaar aan de mooie labels en groene strikjes. Alles en iedereen in de bus en op naar het hotel. In een kwartiertje zijn we er en kunnen we even acclimatiseren op onze kamer, maar niet te lang, want om 19.00 uur gaan we aan tafel. De maaltijd is een race tegen de klok, maar dat moet want om 20.15 uur vertrekken we in de regen naar de Heiligdommen. Naar de Kapel van Cosmos en Damianus, voor de openingsviering.
Wat goed dat er poncho’s zijn voor de mensen die in de rolstoelen zitten.
Zondag 19 mei 2013 De Pontificale Hoogmis
Het is Pinksteren: “Het feest van de Geest”.
Wat bijzonder om juist op deze dag in Lourdes te zijn. Na een korte nacht zitten we al voor achten aan de ontbijttafel. Om 8.45 uur vertrekken we, wederom gehuld in regenkleding, naar de Heiligdommen om in de Pius X de Internationale Hoogmis mee te maken. Deze kerk, waar wel 25.000 mensen in kunnen, is niet vol maar ik denk dat er toch wel bijna 20.000 mensen aanwezig zijn. Omdat het Pinksteren is, zijn er niet alleen vele priesters maar ook de bisschop van Brugge. De mis wordt in vele talen, waaronder het Nederlands, opgedragen.
Nadat Ton met mij een rondje door de kerk heeft gelopen en van alles over deze mooie plek heeft verteld, trek ik me terug naast een pilaar aan de zijkant van de kerk. Al de vaandels die mensen hebben meegebracht, het Eucharistisch gebed en de prachtige muziek ontroeren mij zo, dat ik de tranen over mijn wangen voel rollen. Ik geef me over aan mijn gevoelens en geniet intens van dit moment.
Ineens krijg ik een zoen van een mevrouw die naast mij staat en mij vrede wenst. Een mooier kadootje kan ik me toch niet wensen!
Na deze twee uur durende viering hijsen we ons allemaal weer in de regenkleding en rijden en lopen we terug naar het hotel. Tijdens de lunch krijgen we een naar bericht te horen. Mevrouw Uijtendaal vertelt ons dat ze zojuist heeft gehoord dat haar nicht Marijke is overleden. Marijke zou eigenlijk met deze reis meegaan, maar op het laatste moment kon dat, in verband met haar gezondheid, niet doorgaan.
Na de lunch kunnen we even bijkomen op onze hotelkamer en om 14.00 uur vertrekken we weer, onder een matig zonnetje, voor een wandeling door Lourdes.
Eerst gaan we naar de molen van Boly, waar Bernadette haar jeugd heeft doorgebracht. Daarna lopen we via de parochiekerk naar “het Cachot”. Nu de zon toch even de kans heeft om door te komen, willen we daar natuurlijk gebruik van maken. Via de Heiligdommen wandelen we naar een restaurant waar we buiten kunnen zitten om van een kopje koffie te genieten. Het is fris, maar gelukkig droog. Weer terug in het hotel hebben we nog een uurtje voor ons zelf voor we, uiteraard met ons keycord om, aan het diner worden verwacht.
Om 20.30 uur gaan we naar de lichtprocessie. Dit jaar wel heel bijzonder, omdat al onze gasten die in de rolstoel zitten, vooraan mogen staan. Marianne, Mientje en Gerda staan naast het Mariabeeld en Kim met haar moeder Nelleke met een fakkel bij het kruis.
Na afloop mogen ze mee naar binnen de kerk in en zelfs het Mariabeeld aanraken. Ondanks de kou geniet iedereen van deze mooie lichtprocessie en het is echt indrukwekkend wanneer iedereen tijdens het zingen van het Ave Maria, de kaarsjes in de lucht steekt.
Terug in het hotel worden de nodige kopjes cappuccino of koffie besteld om weer een beetje op temperatuur te komen. Ook het bier en de wijn vloeien rijkelijk. De bediening heeft er de handen vol aan!
Deze avond zoeken de meesten wat eerder hun bed op, want morgen is het vroeg dag. Om 05.45 uur gaat de wekker!
Het is Pinksteren: “Het feest van de Geest”.
Wat bijzonder om juist op deze dag in Lourdes te zijn. Na een korte nacht zitten we al voor achten aan de ontbijttafel. Om 8.45 uur vertrekken we, wederom gehuld in regenkleding, naar de Heiligdommen om in de Pius X de Internationale Hoogmis mee te maken. Deze kerk, waar wel 25.000 mensen in kunnen, is niet vol maar ik denk dat er toch wel bijna 20.000 mensen aanwezig zijn. Omdat het Pinksteren is, zijn er niet alleen vele priesters maar ook de bisschop van Brugge. De mis wordt in vele talen, waaronder het Nederlands, opgedragen.
Nadat Ton met mij een rondje door de kerk heeft gelopen en van alles over deze mooie plek heeft verteld, trek ik me terug naast een pilaar aan de zijkant van de kerk. Al de vaandels die mensen hebben meegebracht, het Eucharistisch gebed en de prachtige muziek ontroeren mij zo, dat ik de tranen over mijn wangen voel rollen. Ik geef me over aan mijn gevoelens en geniet intens van dit moment.
Ineens krijg ik een zoen van een mevrouw die naast mij staat en mij vrede wenst. Een mooier kadootje kan ik me toch niet wensen!
Na deze twee uur durende viering hijsen we ons allemaal weer in de regenkleding en rijden en lopen we terug naar het hotel. Tijdens de lunch krijgen we een naar bericht te horen. Mevrouw Uijtendaal vertelt ons dat ze zojuist heeft gehoord dat haar nicht Marijke is overleden. Marijke zou eigenlijk met deze reis meegaan, maar op het laatste moment kon dat, in verband met haar gezondheid, niet doorgaan.
Na de lunch kunnen we even bijkomen op onze hotelkamer en om 14.00 uur vertrekken we weer, onder een matig zonnetje, voor een wandeling door Lourdes.
Eerst gaan we naar de molen van Boly, waar Bernadette haar jeugd heeft doorgebracht. Daarna lopen we via de parochiekerk naar “het Cachot”. Nu de zon toch even de kans heeft om door te komen, willen we daar natuurlijk gebruik van maken. Via de Heiligdommen wandelen we naar een restaurant waar we buiten kunnen zitten om van een kopje koffie te genieten. Het is fris, maar gelukkig droog. Weer terug in het hotel hebben we nog een uurtje voor ons zelf voor we, uiteraard met ons keycord om, aan het diner worden verwacht.
Om 20.30 uur gaan we naar de lichtprocessie. Dit jaar wel heel bijzonder, omdat al onze gasten die in de rolstoel zitten, vooraan mogen staan. Marianne, Mientje en Gerda staan naast het Mariabeeld en Kim met haar moeder Nelleke met een fakkel bij het kruis.
Na afloop mogen ze mee naar binnen de kerk in en zelfs het Mariabeeld aanraken. Ondanks de kou geniet iedereen van deze mooie lichtprocessie en het is echt indrukwekkend wanneer iedereen tijdens het zingen van het Ave Maria, de kaarsjes in de lucht steekt.
Terug in het hotel worden de nodige kopjes cappuccino of koffie besteld om weer een beetje op temperatuur te komen. Ook het bier en de wijn vloeien rijkelijk. De bediening heeft er de handen vol aan!
Deze avond zoeken de meesten wat eerder hun bed op, want morgen is het vroeg dag. Om 05.45 uur gaat de wekker!
Maandag 20 mei Met de trein of in bad
Vandaag staat een bezoek aan de Grot op het programma. Om 7.30 uur begint de Eucharistieviering. Het is koud en het regent, dus wederom gehuld in regenkleding vertrekken we om 7.00 uur naar de Heiligdommen. Guja vraagt of ik het vaandel wil dragen. Ik voel me vereerd om samen met de vlaggendragers Luc Böhm, Jan Jansen en Henk van der Ham, in de Grot te mogen staan. Bijkomend voordeel voor ons is, dat wij droog staan en alle andere aanwezigen een uur in de regen moeten zitten.
Maar, na de viering gaan we aan de koffie om even door te warmen. Hierna brengen we een bezoek aan twee van de drie kerken. De onderste kunnen we helaas niet bezichtigen, want er is een viering bezig. Maar, de rondgang over de Heiligdommen, een bezoek aan de Stiltekapel en de Bernadettekerk is meer dan de moeite waard. Via de Grot gaan we weer terug naar het hotel voor de lunch.
Om 12.50 uur verzamelt de helft van de groep zich om naar de baden te gaan. We zijn allemaal erg benieuwd naar de ervaringen. De achterblijvers, die vanmiddag een bezoek brengen aan de Pic du Jer, kunnen even rustig aan doen. Wij vertrekken om 13.30 uur met een treintje en via een heel steile kabelbaan naar deze bergtop, waar we een prachtig uitzicht hebben over heel Lourdes. En, de weergoden zijn ons goed gezind. De zon breekt door, het is echt heerlijk.
Om 16.00 uur zijn we weer terug en gaan we snel door naar de Heiligdommen, waar we om 17.00 uur met z’n allen de Sacramentsprocessie lopen.
De groep baders heeft zich weer bij ons gevoegd en de ervaringen zijn geweldig. Kim: “Ik moest lang wachten voor ik aan de beurt was, maar hierdoor had ik alle tijd om tot rust te komen. Een geweldige ervaring. Ook het baden is heel bijzonder. Je moet het echt een keer doen, zelf beleven”.
De Sacramentsprocessie
Tijdens de processie lopen we achter de Monstrans aan. Jos, Kees en Frans dragen de vlaggen en meneer Steneker, in de rolstoel, het vaandel. De processie eindigt in de Pius X waar de viering wordt gehouden en we een plechtige zegen krijgen. Erg mooi en indrukwekkend.
Om 18.30 uur zijn we terug in het hotel en is er tijd voor een wijntje voor het eten. Vanavond zijn we vrij, dus alle tijd om te winkelen, een goed gesprek te voeren en eventueel nog laat in de avond een bezoek te brengen aan de Grot. Loes en ik zijn daarvoor te moe en kruipen vroeg onder de wol.
Vandaag staat een bezoek aan de Grot op het programma. Om 7.30 uur begint de Eucharistieviering. Het is koud en het regent, dus wederom gehuld in regenkleding vertrekken we om 7.00 uur naar de Heiligdommen. Guja vraagt of ik het vaandel wil dragen. Ik voel me vereerd om samen met de vlaggendragers Luc Böhm, Jan Jansen en Henk van der Ham, in de Grot te mogen staan. Bijkomend voordeel voor ons is, dat wij droog staan en alle andere aanwezigen een uur in de regen moeten zitten.
Maar, na de viering gaan we aan de koffie om even door te warmen. Hierna brengen we een bezoek aan twee van de drie kerken. De onderste kunnen we helaas niet bezichtigen, want er is een viering bezig. Maar, de rondgang over de Heiligdommen, een bezoek aan de Stiltekapel en de Bernadettekerk is meer dan de moeite waard. Via de Grot gaan we weer terug naar het hotel voor de lunch.
Om 12.50 uur verzamelt de helft van de groep zich om naar de baden te gaan. We zijn allemaal erg benieuwd naar de ervaringen. De achterblijvers, die vanmiddag een bezoek brengen aan de Pic du Jer, kunnen even rustig aan doen. Wij vertrekken om 13.30 uur met een treintje en via een heel steile kabelbaan naar deze bergtop, waar we een prachtig uitzicht hebben over heel Lourdes. En, de weergoden zijn ons goed gezind. De zon breekt door, het is echt heerlijk.
Om 16.00 uur zijn we weer terug en gaan we snel door naar de Heiligdommen, waar we om 17.00 uur met z’n allen de Sacramentsprocessie lopen.
De groep baders heeft zich weer bij ons gevoegd en de ervaringen zijn geweldig. Kim: “Ik moest lang wachten voor ik aan de beurt was, maar hierdoor had ik alle tijd om tot rust te komen. Een geweldige ervaring. Ook het baden is heel bijzonder. Je moet het echt een keer doen, zelf beleven”.
De Sacramentsprocessie
Tijdens de processie lopen we achter de Monstrans aan. Jos, Kees en Frans dragen de vlaggen en meneer Steneker, in de rolstoel, het vaandel. De processie eindigt in de Pius X waar de viering wordt gehouden en we een plechtige zegen krijgen. Erg mooi en indrukwekkend.
Om 18.30 uur zijn we terug in het hotel en is er tijd voor een wijntje voor het eten. Vanavond zijn we vrij, dus alle tijd om te winkelen, een goed gesprek te voeren en eventueel nog laat in de avond een bezoek te brengen aan de Grot. Loes en ik zijn daarvoor te moe en kruipen vroeg onder de wol.
Dinsdag 21 mei Bezoek aan de Cité Saint Pierre
Vandaag mogen we uitslapen! Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijt. Het is de verjaardag van mijn broer Fred. Helaas is hij in 1996, op 44 jarige leeftijd overleden. Maar zoals altijd moet ik veel aan hem denken. We rijden met de mensen naar de opstapplaats voor de bus, tegenover de Heiligdommen. De bus brengt hen naar de Cité Saint Pierre. Een prachtige plek waar pelgrims, die niet de financiële middelen hebben om een hotel te betalen, kunnen verblijven tijdens hun bezoek aan Lourdes. De hulpkrachten lopen met de lege rolstoelen achter de bus aan naar boven. Een steile klim maar het resultaat is de moeite waard. Een gids van dit grote complex met meerdere onderkomens voor de gasten, leidt ons rond over het terrein.
Pelgrim, wat neem je mee voor onderweg
In de schaapskooi houden we een viering onder het motto: “Pelgrim, wat neem je mee voor onderweg”. Een kaars, water, brood, rozenkrans, jas, stok en een zakdoek staan symbool voor deze pelgrimstocht. Willy is de voorganger tijdens deze intieme viering en verbindt alles met elkaar. Ton leest bijbelteksten voor en Anne en Lies zingen liederen. Heel bijzonder en mooi om met alleen onze eigen groep, in zo’n kleine ruimte deze viering te mogen houden.
De lunchpakketten worden tevoorschijn gehaald maar die kunnen helaas niet buiten worden genuttigd. Daar is het te koud en te nat voor. Dus lunchen we in een grote kale “zaal”/schuur. Een heel verschil met de schaapskooi waar we net zo’n mooie viering hebben meegemaakt.
Na de lunch gaan we in een grote kring zitten en vraagt Willy, vooral aan de mensen die voor het eerst mee zijn, of zij hun ervaringen met de anderen willen delen. Velen vertellen hun belevenissen tot nu toe van deze bedevaart en dit levert de nodige emotionele momenten op. Ook bij mij.
De pelgrims worden weer met de bus naar het hotel gebracht en de hulpkrachten brengen de lege rolstoelen weer terug. De pelgrims hebben de rest van de middag vrij en ongeveer 13 hulpkrachten en bestuursleden brengen een bezoek aan de Nederlandse begraafplaats en daarna aan de Grieks-Orthodoxe kerk. We maken een heerlijke wandeling door Lourdes en niet alleen door het gebied met de vele hotels. In het hotel kunnen we nog een uurtje borrelen voor het diner. Van Hans en Mart krijg ik vandaag een speldje voor aan het keycord en zelf heb ik een rozenkrans gekocht. Na het diner houden we overleg voor de kaarsenseremonie die vanavond om 21.00 uur wordt gehouden, achterin het restaurant van het hotel.
Tijdens de kaarsenceremonie worden de intenties voorgelezen die ieder die dat wilde op een kaartje had geschreven en bij Willy had ingeleverd. Op een grote tafel staat één grote kaars, de devotiekaars, die wordt aangestoken door Guja, die het licht eerder deze dag heeft opgehaald bij de Bron. Rondom de devotiekaars staan zeven kleinere kaarsen en een aantal aansteekkaarsjes. Op alle stoelen die rondom de tafel zijn neergezet, ligt een boekje (zeven verschillende kleuren) en een waxine lichtje, een Lourdes lichtje. Elk van de zeven kaarsen wordt door één pelgrim aangestoken. Hij neemt met de aansteekkaars het licht van de kaars die is aangestoken bij de Bron en steekt de kaars aan. Alle pelgrims met een boekje in dezelfde kleur zetten hun waxinelichtje om de brandende kaars en de intenties worden voorgelezen.
Tussen deze zeven handelingen wordt steeds het volgende lied gezongen:
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur
Dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur
Dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Na deze viering is er tijd voor ontspanning met een drankje dat het bestuur ons aanbiedt. Een aantal van onze groep brengt laat op de avond nog een bezoek aan de Grot en de rest van het gezelschap blijft nog wat drinken en kletsen tot in de late uurtjes…
Vandaag mogen we uitslapen! Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijt. Het is de verjaardag van mijn broer Fred. Helaas is hij in 1996, op 44 jarige leeftijd overleden. Maar zoals altijd moet ik veel aan hem denken. We rijden met de mensen naar de opstapplaats voor de bus, tegenover de Heiligdommen. De bus brengt hen naar de Cité Saint Pierre. Een prachtige plek waar pelgrims, die niet de financiële middelen hebben om een hotel te betalen, kunnen verblijven tijdens hun bezoek aan Lourdes. De hulpkrachten lopen met de lege rolstoelen achter de bus aan naar boven. Een steile klim maar het resultaat is de moeite waard. Een gids van dit grote complex met meerdere onderkomens voor de gasten, leidt ons rond over het terrein.
Pelgrim, wat neem je mee voor onderweg
In de schaapskooi houden we een viering onder het motto: “Pelgrim, wat neem je mee voor onderweg”. Een kaars, water, brood, rozenkrans, jas, stok en een zakdoek staan symbool voor deze pelgrimstocht. Willy is de voorganger tijdens deze intieme viering en verbindt alles met elkaar. Ton leest bijbelteksten voor en Anne en Lies zingen liederen. Heel bijzonder en mooi om met alleen onze eigen groep, in zo’n kleine ruimte deze viering te mogen houden.
De lunchpakketten worden tevoorschijn gehaald maar die kunnen helaas niet buiten worden genuttigd. Daar is het te koud en te nat voor. Dus lunchen we in een grote kale “zaal”/schuur. Een heel verschil met de schaapskooi waar we net zo’n mooie viering hebben meegemaakt.
Na de lunch gaan we in een grote kring zitten en vraagt Willy, vooral aan de mensen die voor het eerst mee zijn, of zij hun ervaringen met de anderen willen delen. Velen vertellen hun belevenissen tot nu toe van deze bedevaart en dit levert de nodige emotionele momenten op. Ook bij mij.
De pelgrims worden weer met de bus naar het hotel gebracht en de hulpkrachten brengen de lege rolstoelen weer terug. De pelgrims hebben de rest van de middag vrij en ongeveer 13 hulpkrachten en bestuursleden brengen een bezoek aan de Nederlandse begraafplaats en daarna aan de Grieks-Orthodoxe kerk. We maken een heerlijke wandeling door Lourdes en niet alleen door het gebied met de vele hotels. In het hotel kunnen we nog een uurtje borrelen voor het diner. Van Hans en Mart krijg ik vandaag een speldje voor aan het keycord en zelf heb ik een rozenkrans gekocht. Na het diner houden we overleg voor de kaarsenseremonie die vanavond om 21.00 uur wordt gehouden, achterin het restaurant van het hotel.
Tijdens de kaarsenceremonie worden de intenties voorgelezen die ieder die dat wilde op een kaartje had geschreven en bij Willy had ingeleverd. Op een grote tafel staat één grote kaars, de devotiekaars, die wordt aangestoken door Guja, die het licht eerder deze dag heeft opgehaald bij de Bron. Rondom de devotiekaars staan zeven kleinere kaarsen en een aantal aansteekkaarsjes. Op alle stoelen die rondom de tafel zijn neergezet, ligt een boekje (zeven verschillende kleuren) en een waxine lichtje, een Lourdes lichtje. Elk van de zeven kaarsen wordt door één pelgrim aangestoken. Hij neemt met de aansteekkaars het licht van de kaars die is aangestoken bij de Bron en steekt de kaars aan. Alle pelgrims met een boekje in dezelfde kleur zetten hun waxinelichtje om de brandende kaars en de intenties worden voorgelezen.
Tussen deze zeven handelingen wordt steeds het volgende lied gezongen:
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur
Dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur
Dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Na deze viering is er tijd voor ontspanning met een drankje dat het bestuur ons aanbiedt. Een aantal van onze groep brengt laat op de avond nog een bezoek aan de Grot en de rest van het gezelschap blijft nog wat drinken en kletsen tot in de late uurtjes…
Woensdag 22 mei De Kruisweg bidden
We worden gewekt door een militaire kapel die langs ons hotel trekt. Deze week komen 12.000 militairen voor een pelgrimage naar Lourdes.
Vandaag gaan we de Kruisweg bidden. Niet buiten, maar in de kapel “Mater de la Roso”. Dit door de regen die ook vandaag weer met bakken uit de lucht komt. Dus gaat ons hele gezelschap weer gehuld in regenkleding langs de Heiligdommen naar de kapel.
De Kruisweg wordt gebeden door Ton en Willy en afgesloten met een prachtig lied gezongen door Loes en Lies. We gaan terug naar het hotel om koffie te drinken en te lunchen.
Na de lunch gaan we weer naar de Heiligdommen. Dit keer naar de St. Jozefkapel voor de viering met handoplegging. Maar … waar is Ton? Die staat op straat te dansen met een militaire kapel uit Senagal! Als hij weer een beetje is bijgekomen kunnen we vertrekken.
De handoplegging wordt gedaan door Willy en Adri Verweij, de hoofdaalmoezenier. De warmte van zijn hand heb ik nog lang na de handoplegging gevoeld.
Na de viering brengen we een bezoek aan de “Rosaire”. Een kerk met prachtige mozaïeken, die de geheimen van de rozenkrans laten zien.
De pelgrims in de rolstoelen brengen we terug naar het hotel terwijl een aantal van ons, ondanks de stromende regen, de Grote Kruisweg gaat lopen.
Tijdens het diner neemt Hans Lammers het woord. Hij heeft het een en ander op papier gezet om namens de hele groep de organisatie voor al hun werk te bedanken. Het is een lang verhaal, maar omdat het zo veel zegt, wil ik het u niet onthouden. U vindt het achterin dit boekje.
Na het diner hebben we nog een druk programma af te werken. Het is al de laatste avond in Lourdes en we willen eigenlijk nog zoveel doen. We gaan naar de Heiligdommen om kaarsen aan te steken, daarna naar de Bernadettekerk tegenover de Grot om onze geschenken/souvenirs door Willy te laten zegenen en ook nog flesje te vullen met Lourdeswater. Het bestuur geeft iedereen een lichtje om mee naar huis te nemen.
Terug in het hotel is het tijd om de koffers te pakken en nog een laatste glas met elkaar te drinken of een bezoek te brengen aan de Grot. Of alles natuurlijk, in deze volgorde. En dan naar bed, morgen weer naar huis!
We worden gewekt door een militaire kapel die langs ons hotel trekt. Deze week komen 12.000 militairen voor een pelgrimage naar Lourdes.
Vandaag gaan we de Kruisweg bidden. Niet buiten, maar in de kapel “Mater de la Roso”. Dit door de regen die ook vandaag weer met bakken uit de lucht komt. Dus gaat ons hele gezelschap weer gehuld in regenkleding langs de Heiligdommen naar de kapel.
De Kruisweg wordt gebeden door Ton en Willy en afgesloten met een prachtig lied gezongen door Loes en Lies. We gaan terug naar het hotel om koffie te drinken en te lunchen.
Na de lunch gaan we weer naar de Heiligdommen. Dit keer naar de St. Jozefkapel voor de viering met handoplegging. Maar … waar is Ton? Die staat op straat te dansen met een militaire kapel uit Senagal! Als hij weer een beetje is bijgekomen kunnen we vertrekken.
De handoplegging wordt gedaan door Willy en Adri Verweij, de hoofdaalmoezenier. De warmte van zijn hand heb ik nog lang na de handoplegging gevoeld.
Na de viering brengen we een bezoek aan de “Rosaire”. Een kerk met prachtige mozaïeken, die de geheimen van de rozenkrans laten zien.
De pelgrims in de rolstoelen brengen we terug naar het hotel terwijl een aantal van ons, ondanks de stromende regen, de Grote Kruisweg gaat lopen.
Tijdens het diner neemt Hans Lammers het woord. Hij heeft het een en ander op papier gezet om namens de hele groep de organisatie voor al hun werk te bedanken. Het is een lang verhaal, maar omdat het zo veel zegt, wil ik het u niet onthouden. U vindt het achterin dit boekje.
Na het diner hebben we nog een druk programma af te werken. Het is al de laatste avond in Lourdes en we willen eigenlijk nog zoveel doen. We gaan naar de Heiligdommen om kaarsen aan te steken, daarna naar de Bernadettekerk tegenover de Grot om onze geschenken/souvenirs door Willy te laten zegenen en ook nog flesje te vullen met Lourdeswater. Het bestuur geeft iedereen een lichtje om mee naar huis te nemen.
Terug in het hotel is het tijd om de koffers te pakken en nog een laatste glas met elkaar te drinken of een bezoek te brengen aan de Grot. Of alles natuurlijk, in deze volgorde. En dan naar bed, morgen weer naar huis!
Donderdag 23 mei Weer naar huis
Om 7.00 uur ben ik wakker en mis mijn maatje Loes. Ze staat vast onder de douche, maar als ik een tijdje niets hoor ga ik toch maar even kijken. Niemand … Waar is Loes? Even later komt ze binnen. “Ik was zo vroeg wakker, dat ik nog maar een keertje naar de Grot ben gegaan” zegt ze.
Na het ontbijt moeten we de kamers af en kunnen we de koffers beneden opslaan totdat de bus ons vanmiddag komt ophalen. Om 10.00 uur gaan we met z’n allen voor de laatste keer naar de Grot. Het afscheid is voor velen een emotioneel moment.
Om 11.00 uur brengen we nog een bezoek aan de Kapel Jean-Marie Vianney voor een zendingsviering. Dan is het tijd om terug te gaan naar het hotel en de koffers in de bus te zetten.
De busreis verloopt voorspoedig en we zijn ruim op tijd voor het vliegtuig . Méér dan op tijd, want al snel wordt er omgeroepen dat we vertraging hebben. We hangen wat rond en brengen de tijd door onder het genot van een drankje of een goed gesprek, of allebei.
Eindelijk, zo’n twee uur later dan gepland, kunnen we dan aan boord. De vlucht verloopt rustig, zonder turbulentie deze keer. We landen veilig op de luchthaven van Eindhoven. En dan moet de bagage naar de bus, maar er zijn te weinig karretjes. Eenmaal buiten, mag je de karretjes niet meer terug naar binnen brengen, dat is even lastig. Maar het komt natuurlijk allemaal goed. We nemen alvast van een aantal mensen afscheid en als alle bagage is ingeladen en de pelgrims in de bus zijn gestapt, kan de terugreis beginnen. Bij een aantal slaat de vermoeidheid toe en gaan de (oog)luikjes dicht.
Om 23.30 komen we aan bij “De Naald” in Santpoort. Het is een drukte van je welste. Veel familieleden staan al te wachten om hun geliefden welkom thuis te heten en er worden heel wat zoenen uitgedeeld tijdens het afscheid nemen.
Met mijn man Piet loop ik met koffer naar de auto als plotseling Loes op mij af komt rennen. In alle drukte ben ik gewoon vergeten afscheid van haar te nemen. We danken elkaar voor de geweldige week en spreken af dat we elkaar snel weer zien. Voor mij had deze week ook “De Poort naar Vriendschap” kunnen heten, want een mooie vriendschap heb ik wel overgehouden aan deze bijzondere week in Lourdes.
Om 7.00 uur ben ik wakker en mis mijn maatje Loes. Ze staat vast onder de douche, maar als ik een tijdje niets hoor ga ik toch maar even kijken. Niemand … Waar is Loes? Even later komt ze binnen. “Ik was zo vroeg wakker, dat ik nog maar een keertje naar de Grot ben gegaan” zegt ze.
Na het ontbijt moeten we de kamers af en kunnen we de koffers beneden opslaan totdat de bus ons vanmiddag komt ophalen. Om 10.00 uur gaan we met z’n allen voor de laatste keer naar de Grot. Het afscheid is voor velen een emotioneel moment.
Om 11.00 uur brengen we nog een bezoek aan de Kapel Jean-Marie Vianney voor een zendingsviering. Dan is het tijd om terug te gaan naar het hotel en de koffers in de bus te zetten.
De busreis verloopt voorspoedig en we zijn ruim op tijd voor het vliegtuig . Méér dan op tijd, want al snel wordt er omgeroepen dat we vertraging hebben. We hangen wat rond en brengen de tijd door onder het genot van een drankje of een goed gesprek, of allebei.
Eindelijk, zo’n twee uur later dan gepland, kunnen we dan aan boord. De vlucht verloopt rustig, zonder turbulentie deze keer. We landen veilig op de luchthaven van Eindhoven. En dan moet de bagage naar de bus, maar er zijn te weinig karretjes. Eenmaal buiten, mag je de karretjes niet meer terug naar binnen brengen, dat is even lastig. Maar het komt natuurlijk allemaal goed. We nemen alvast van een aantal mensen afscheid en als alle bagage is ingeladen en de pelgrims in de bus zijn gestapt, kan de terugreis beginnen. Bij een aantal slaat de vermoeidheid toe en gaan de (oog)luikjes dicht.
Om 23.30 komen we aan bij “De Naald” in Santpoort. Het is een drukte van je welste. Veel familieleden staan al te wachten om hun geliefden welkom thuis te heten en er worden heel wat zoenen uitgedeeld tijdens het afscheid nemen.
Met mijn man Piet loop ik met koffer naar de auto als plotseling Loes op mij af komt rennen. In alle drukte ben ik gewoon vergeten afscheid van haar te nemen. We danken elkaar voor de geweldige week en spreken af dat we elkaar snel weer zien. Voor mij had deze week ook “De Poort naar Vriendschap” kunnen heten, want een mooie vriendschap heb ik wel overgehouden aan deze bijzondere week in Lourdes.
Nawoord
Ik begon dit verslag met de vraag wat mij naar Lourdes bracht. Dat was vooral nieuwsgierigheid. Als u mij nu vraagt wat Lourdes mij heeft gebracht is dat warmte, gezelligheid en vooral vriendschap.
Ik dank iedereen die mee was en met name het bestuur van de Lourdesgroep Santpoort, dat ik deze reis heb mogen meemaken. Ik heb ervan genoten en ik hoop u ook. Ik wens u allen een gezellige reünie en hopelijk tot ziens.
Sandra Eriks-Mynett
Ik begon dit verslag met de vraag wat mij naar Lourdes bracht. Dat was vooral nieuwsgierigheid. Als u mij nu vraagt wat Lourdes mij heeft gebracht is dat warmte, gezelligheid en vooral vriendschap.
Ik dank iedereen die mee was en met name het bestuur van de Lourdesgroep Santpoort, dat ik deze reis heb mogen meemaken. Ik heb ervan genoten en ik hoop u ook. Ik wens u allen een gezellige reünie en hopelijk tot ziens.
Sandra Eriks-Mynett
